ساعت 00:45

به اطرافم نگاه میکنم و چیزی جز سکوت نیست ، به دنبال لحظه ای میگردم که من ، من شود ، اما تا چه حد خواسته ام آرمانیست ؟

همان طور که شب قدر برایمان آنقدر آرمانیست که فکر میکنیم همه چیز در یک شب حل می شود چطور ممکن است به آرمانیجات اعتقاد نداشته باشیم ؟!

یک جای کار می‎لنگد ، شب قدر که کدِ رمزِ بازی زندگی نیست ، هست ؟! هوم ؟

ای کاش همیشه آرمان ها برایمان پاسخ میشدند ، افسوس که اینطور نیست ، شاید ...

پ.ن :

التماس دعا در لیالی قدر

#سایه